Wirus BVD jest wirusem typu RNA z rodziny Flaviviridae. BVDV wykazuje bardzo dużą zmienność genetyczną – dotychczas opisano kilkaset różnych wariantów tego wirusa. Na podstawie sekwencji RNA warianty te podzielono na trzy główne genotypy (BVDV1, BVDV2 i niedawno opisany genotyp BVDV3). BVD jest wirusem infekującym przeżuwacze i występuje praktycznie na całym świecie. U bydła powoduje chorobę opisaną jako wirusowa biegunka bydła i choroba błon śluzowych (BVD/MD, ang. Bovine Viral Diarrhea- Mucosal Disease). Choroba ta jest obecnie uważana za główną przyczynę strat ekonomicznych hodowców bydła. Infekcja wirusem BVD prowadzi do obniżenia odporności sprzyjającej pojawianiu się wtórnych infekcji. Może też prowadzić do zaburzeń płodności. Ocenia się, że odsetek krów, które zetknęły się z BVDV waha się w granicach 60-90%, zależnie od regionu świata. Rezerwuarem wirusa w przyrodzie są wolno żyjące przeżuwacze, kozy oraz świnie.