Pierwotniak kałowy (Dientamoeba fragilis) to jeden z mniejszych pierwotniaków pasożytujących w przewodzie pokarmowym człowieka. Występuje tylko w postaci trofozoitu i nie wytwarza cyst. Miejscem docelowej lokalizacji jest jelito grube. Pierwotniaki nie przenoszą się poza przewód pokarmowy do innych narządów. Sposoby przenoszenia zakażenia nie zostały dokładnie poznane, możliwy jest natomiast charakter odzwierzęcy choroby. Pierwotniaki dostają się do organizmu człowieka drogą fekalno-oralną, prawdopodobnie przytwierdzone do jaj owsika ludzkiego. Dientameboza (choroba wywoływana przez Dientamoeba fragilis) występuje na całym świecie, znacznie częściej w rejonach o dużym zagęszczeniu ludności. Jeżeli w przebiegu zakażenia wystąpią objawy kliniczne, są one z reguły łagodne i obejmują zmienne w nasileniu: biegunkę, bóle brzucha i brak apetytu. Bezobjawowa kolonizacja ma miejsce u 75–85% zakażonych osób dorosłych, u dzieci objawy pojawiają się w 90% przypadków. Objawy ostrej infekcji utrzymują się 1–2 tygodnie. Stolce są brązowozielone, niekiedy z domieszką śluzu. Objawem przewlekłej infekcji jest trwający kilka miesięcy ból brzucha. Obecnie jednak coraz częściej kwestionuje się zdolność Dientamoeba fragilis do wywoływania objawów chorobowych.