FCoV (Feline Coronavirus) – koci koronawirus, szeroko rozpowszechniony wśród kotów udomowionych, jak i dziko żyjących. W oparciu o badania serologiczne stwierdzono, że około 20 – 60% kotów domowych jest zakażonych FCoV. U kotów z hodowli lub żyjących w innych skupiskach odsetek ten sięga nawet 100%. Rozróżnia się dwa typy biologiczne FCoV: FIPV (ang. Feline Infectious Peritonitis Virus) i FECV (ang. Feline Enteric Coronawirus). Powszechna jest teoria, że wirus FIPV powstaje na skutek mutacji wirusa FECV w układzie pokarmowym zainfekowanego kota, rozprzestrzenia się po organizmie i prowadzi do zakaźnego zapalenia otrzewnej FIP (ang. Feline Infectious Peritonitis). Druga hipoteza sugeruje, że w populacji kociej krążą szczepy zarówno wirulentne jak i niewirulentne, a choroba rozwija się u kotów z osłabionym układem odpornościowym, narażonych na kontakt ze szczepem wirulentnym. Wprawdzie zarówno FIPV jak i FECV mogą powodować wiremię, jednak tylko FIPV ma zdolność replikacji w makrofagach i prowadzi do choroby. Ponadto wskazuje się, że niektóre koty rasowe mogą wykazywać skłonności genetyczne do wystąpienia choroby. Infekcje powodowane przez wirus FECV przebiegają zwykle bezobjawowo lub bardzo łagodnie. U młodych kociąt występuje zwykle kilkudniowa biegunka, może pojawić się nieżyt górnych dróg oddechowych i podwyższona temperatura ciała. Wariant FIPV powoduje zakaźne zapalenie otrzewnej (określane niekiedy jako koronawirusowe zapalenie jelit). Pierwsze symptomy choroby to nawracająca gorączka, osowiałość, brak apetytu skutkujący utratą wagi.
Choroba może przebiegać w dwóch postaciach: mokrej (wysiękowej) oraz suchej (bezwysiękowej). Odmiana mokra wiąże się z gromadzeniem płynów w jamie brzusznej i opłucnowej, pojawia się wysięk w klatce piersiowej, osierdziu, zapalenie naczyń i wodobrzusze. Prowadzi to do kłopotów z krążeniem i duszności. W postaci suchej powstają ziarniniakowe zmiany w obrębie narządów wewnętrznych – śledzionie, wątrobie, węzły chłonne ulegają powiększeniu, nerki przyjmują nieregularny kształt, występuje ciągła biegunka. Obserwuje się także objawy neurologiczne oraz zmiany w gałkach ocznych (zapalenie tęczówki, obecność precypitatów na rogówce, odklejenie siatkówki). Czas życia kota od momentu pojawienia się objawów klinicznych przy postaci wysiękowej wynosi od kilku dni do paru tygodni, w przypadku postaci suchej jest to od kilku tygodni do kilku miesięcy.