Moraxella catarrhalis (wcześniej nazywana Neisseria catarrhalis lub Micrococcus catarrhalis) jest gram-ujemną bakterią tlenową stanowiącą fizjologiczną florę bakteryjną błon śluzowych górnych dróg oddechowych. Przez wiele lat, Moraxella catarrhalis uważana była za gatunek niepatogenny będący komensalem górnych dróg oddechowych człowieka. Badania ostatnich kilkudziesięciu lat pokazały jednak, że jest patogenem i w sprzyjających warunkach może prowadzić do infekcji. Szacuje się, że nosicielami tej bakterii jest 75% dzieci i 1 do 5% zdrowych dorosłych.
Moraxella catarrhalis jest trzecim, najczęściej występującym czynnikiem bakteryjnym odpowiedzialnym za ostre zapalenie ucha środkowego i zapalenie zatok szczękowych u dzieci (poza Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae). Powoduje także zaostrzenia przewlekłego zapalenia oskrzeli i płuc. U pacjentów dorosłych, Moraxella catarrhalis jest najczęściej odpowiedzialna za zapalenie krtani, ostre zapalenie oskrzeli i płuc. Zakażenia te są szczególnie niebezpieczne dla pacjentów chorujących na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, gdyż prowadzą do zaostrzenia jej przebiegu.
Większość bakterii Moraxella catarrhalis jest oporna na penicylinę oraz trimetoprym, niekiedy także na erytromycynę i klarytromycynę. Największą skuteczność w leczeniu dają antybiotyki z grupy tetracyklin (np. doksycyklina), chinolony (ciprofloksacyna), amoksycylina z kwasem klawulanowym i makrolidy takie jak azytromycyna.