Mycoplasma pneumoniae to niewielka bakteria pozbawiona ściany komórkowej, będąca patogenem wywołującym atypowe zapalenia płuc oraz infekcje górnych dróg oddechowych. Szacuje się, że Mycoplasma pneumoniae odpowiada za ponad 20% wszystkich zapaleń płuc (pozaszpitalnych). Choroby powodowane przez tę bakterię występują najczęściej u dzieci i młodzieży. U dzieci do 10 roku życia zapadalność na mykoplazmatyczne zapalenie płuc jest 10-krotnie wyższe w stosunku do populacji ogólnej.
Mycoplasma pneumoniae przenoszona jest drogą kropelkową. Ryzyko zachorowania jest największe w przypadku dzieci poniżej 5 lat, osób starszych, pacjentów z upośledzoną funkcją układu odpornościowego, w trakcie chemio- i immunoterapii, osób z chorobami płuc i chorujących na anemię sierpowatą. Okres wylęgania choroby trwa około 2 – 3 tygodnie. Pierwsze objawy są typowe dla infekcji górnych dróg oddechowych: suchy, męczący kaszel, ból głowy, mięśni i podwyższona temperatura. Początkowo suchy kaszel, przechodzi z czasem w mokry, z odkrztuszaniem ropnej wydzieliny. Niekiedy infekcja może prowadzić do upośledzenia funkcji centralnego układu nerwowego, zaburzenia funkcji nerek, anemii hemolitycznej i zniszczenia mięśnia sercowego.
Do leczenia zakażenia Mycoplasma pneumoniae stosowane są antybiotyki. W przypadku dzieci są to najczęściej makrolidy takie jak: erytromycyna, klarytromycyna, roksytromycyna i azytromycyna. U dorosłych stosowane są najczęściej: doksycyklina, tetracyklina, antybiotyki z grupy chinolonów. Niekiedy same antybiotyki są niewystarczające i do leczenia włączane są leki z grupy kortykosteroidów (prednizolon, metyloprednizolon).