Streptococcus pneumoniae (dwoinka zapalenia płuc, pneumokok) jest to gram-dodatnia bakteria należąca do paciorkowców. Choroba pneumokokowa, wywołana przez tę bakterię, jest jedną z najczęstszych przyczyn zachorowań i śmiertelności dzieci na świecie. Pneumokok jest w stanie zainfekować większość tkanek ciała. Jest odpowiedzialny za zakażenia nieinwazyjne błon śluzowych górnych dróg oddechowych: zapalenie zatok, zapalenie ucha środkowego, zapalenie płuc oraz za poważne choroby inwazyjne takie jak zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych czy sepsa.
Kolonizacja pneumokokami jest najczęstsza u dzieci do lat 5 (35-60%) i maleje z wiekiem. Szacuje się, że nosicielami bakterii jest 29-35% dzieci ze szkół podstawowych i 9-25% młodzieży i dorosłych. Częstość nosicielstwa jest wyższa w miejscach, w których gromadzą się większe grupy ludzi (żłobki, przedszkola, więzienia, domy opieki), gdyż pneumokoki przenoszone są drogą kontaktu bezpośredniego oraz drogą kropelkową.
W leczeniu zakażeń Streptococcus pneumoniae stosuje się różne antybiotyki. Dobór antybiotyku powinien być dokonany w oparciu o antybiogram. W zależności od wrażliwości danego szczepu stosuje się antybiotyki β-laktamowe (penicylina, cefotaksym, amoksycylina), fluorochinolony i inne.