Tasiemiec uzbrojony (Taenia solium) jest jednym z gatunków tasiemca pasożytujących w przewodzie pokarmowym kręgowców, w tym człowieka. Długość jego ciała może dochodzić do 4 metrów. Od tasiemca nieuzbrojonego odróżnia go obecność na głowie haczyków i przyssawek umożliwiających przytwierdzenie do ściany jelita cienkiego żywiciela. Ciało tasiemca składa się z kilkuset identycznie zbudowanych członów. Cykl rozwojowy tasiemca jest złożony, wymaga obecności dwóch żywicieli: pośredniego i ostatecznego. W przypadku tasiemca uzbrojonego, żywicielem pośrednim jest świnia domowa lub dzik, a ostatecznym zazwyczaj człowiek. Po zjedzeniu przez żywiciela pośredniego jaj tasiemca wydalonych z kałem przez żywiciela ostatecznego, rozwija się larwa, która po osiedleniu i otorbieniu przyjmuje postać wągra. Po zjedzeniu surowego lub niedogotowanego/niedosmażonego mięsa wieprzowego, wągier dostaje się do przewodu pokarmowego człowieka. Zarażenie przez tasiemca nosi nazwę tasiemczycy (teniozy, cestodozy) i przebiega na ogół łagodnie. Może jednak doprowadzić do rozwoju cystycirkozy (wągrzycy), atakującej oczy lub układ nerwowy. Objawy kliniczne tasiemczycy są nieswoiste i należą do nich: zaburzenia trawienne, bóle brzucha, zaburzenia apetytu, bóle głowy, nudności, zaburzenia ze strony układu nerwowego.